Að tala fyrst og hugsa svo

Orðatiltækið, að vera númer eitt, tvö og þrjú, er líklega ekki til í orðabók. Ég veit það þó ekki, ég hef  ekki gáð. Þetta er mikið notað í talmáli, ég hef ekki tekið eftir þessu orðatiltæki í ritmáli. Ég held að allir geti verið sammála um hvað þetta þýðir. Það að eitthvert málefni ætti að hafa forgang.

Árni Johnsen notaði þetta í gær í sjónvarpsfréttum þegar spjallað var við hann um höfn í Bakkafjöru og ferju þar á milli lands og Eyja og hins vegar jarðgöng.

Hann ætlaði örugglega ekki að vera fyndinn á þessu augnabliki en það var mjög skondið þegar hann sagði að höfn í Bakkafjöru ætti að vera númer tvö og jarðgöngin númer eitt, tvö og þrjú.

 

Vetrarfrí

Það eru forréttindi að vera kennari.

Í morgun vaknaði ég á sama tíma og venjulega en þurfti ekki að fara á fætur, ég gat snúið mér á hina hliðina og lokað augunum aftur. Það var óneitanlega mjög notalegt. Fyrir utan gluggann nauðaði vindurinn með rokum öðru hverju. Það gerði enn notalegra að kúra undir sænginni.

Það eru ekki aðeins jólafrí, páskafrí og sumarfrí sem kennarar fá. Núna hafa vetrarfrí bæst við í mörgum skólum.

Það eru forréttindi að fá að vera kennari........

....... þangað til launaumslagið er opnað. Ég hef farið í fýlu einu sinni í mánuði í rúmlega 35 ár.

Kaupadella

Það kom bæklingur frá Belís heilsuvörum ehf inn um lúguna hjá mér um daginn. Venjulega hendi ég þessum bæklingi strax í ruslið en einhverra hluta vegna opnaði ég þennan og fór að lesa.

Og áður en ég vissi af fann ég að mig vantaði ótrúlega margar vörur úr bæklingnum. Bráðvantaði hitt og þetta. Mig vantaði leðurtösku, brjóstahaldara með bakstuðningi, höggdeyfanleg innlegg, stækkunargler með ljósi og margt fleira.

Ég var komin á fremsta hlunn með að panta eitthvað af þessu þegar ég rakst á grein í Mogganum í dag um hóp kennara í Laugarnesskóla sem tók sig saman og ætla ekki að kaupa neina nýja hluti, nema nayðsynjar, á góu og þorra. Þeir ætla að þreyja þorrann og góuna líka án þess að kaupa nokkuð nema það sem flokkast undir mat, hreinlætisvörur, lyf og öryggisvörur. Hins vegar má kaupa notaða hluti. Fyrirmynd kennarana er hinn bandaríski Compact hópur sem ætlar ekki að kaupa neitt nýtt í heilt ár.

Mér finnst þetta bráðsnjallt. Ég er samt ekki viss um að ég gæti þetta í heilt ár en í tvo mánuði væri gaman að prófa. 

Ég ætla alla vega ekki að panta neitt upp úr Belís bæklingum því þegar betur er að gáð vantar mig ekkert sem þar er auglýst.

Tilfinningasemi

Þegar appelsínugular rendur

birtast á ísgráum himninum

fell ég í stafi

og get ekki

mælt orð af vörum.

Ég ræð ekki við þetta. Á gamals aldri verða til svona setningar í huga mínum og brjótast út.

Um leið og ég skrifaði þetta kom mér gömul minning í hug. Það var þegar hún dótla mín var á leikskólaaldri. Þá teiknaði hún, einn daginn,  mynd af manni sitandi við borð.  Þegar leikskólakennarainn, hún Dóra Odds, spurði hana útí myndina þá svaraði dótla mín að þetta væri Ómar Ragnarsson í sjónvarpinu að lesa fréttir.

"En hvað er þetta á höfðinu á honum", spurði Dóra.

"Hann, Ómar, hann er með svona appelsínugul bönd á höfðinu", svaraði dótla mín.

Þetta var á þeim tíma er Ómar var að reyna að leyna skallanum með því að greiða hárið sem eftir var yfir skallann.

Salt, sykur, vatn og eitthvað þaðan af verra

Ég hef verið að velta fyrir mér, aukaefnum í matvælum, að undanförnu.  Ég hef ekki mikið vit á þessu en reyni að verða mér úti um upplýsingar eins og ég get. Les það sem ég næ í og spyr mér vitrari manneskjur um þessi málefni. Ég hef hent nokkrum kryddstaukum í kjölfarið og hætt að nota súpur og sósur í pökkum. Það er kannski dropi í hafið en vonandi byrjunin á betra og bættu mataræði.

Kompásþátturinn í kvöld var vatn á mína myllu.

Ég hef lengi haft óljósan grun um að aukaefni væru í matvælum en ekki getað fengið mig til að trúa neinu slíku upp á íslenska matvælaframleiðendur. Ég treysti alltaf öllum svo rosalega vel. 

Annað kom í ljós í kvöld. 

Næsta mál er að lesa enn betur innihaldslýsingar matvæla og velja og hafna.

Heilsubót

Það var hressandi að ganga Nesið í morgun. Dálítið kalt og vindgnauð í eyrum. Heilmikill brimgnýr var og tilkomumikið að sjá brimölduna brotna á Hafnarberginu og þeytast marga metra í loftið. Þar sem  náttúruöflin eru að verki er stórkostlegt.

Það er ekki hægt að komast hjá því að ganga fram hjá draugahúsum á Nesinu, húsum sem hýstu drauma, vonir og þrár manna sem sáu framtíð í fiskeldi. Það er sorglegt hvernig það dæmi fór allt saman. Rétt þar hjá eru önnur hús sem hýsa líka drauma manna. Ekki veit ég hvernig gengur með Feygingarverksmiðjuna en vonandi rætast draumar um að þar verði vinnustaður margra manna.

Þegar við, gamli minn, vorum komin á heimstímið vorum við með vindinn beint í fangið. Við drógum uppi par sem gekk á undan okkur, reykjandi. Þar sem vindurinn var beint á okkur fengum við  reykingarlyktina og mengunina beint í æð. Oj, barasta.

Það var hressandi að ganga Hafnarnesið í morgun.

Hvatvísi

Ég held að ég hafi glatt mjög mikið bláókunnuga konu í dag. Ég fann allt í einu þörf hjá mér að hrósa konunni sem ég keypti kjól af á föstudaginn. Ég var, fyrir tilviljun, stödd fyrir framan búðina hennar aftur í dag og, eiginlega, áður en ég vissi hafði ég snarað mér inn í búðina til þess að segja konunni hvað ég væri ánægð með kjólinn og hvað ég hefði verið fín á þorrablótinu. Konan var fyrst alveg orðlaus og svo brosti hún út að eyrum og þakkaði mér fyrir. Ég sagði henni að ég ætlaði að segja öllum vinkonum mínum frá búðinni og hvað hún veitti frábæra þjónustu.

Að finna sig í pólitík

Í sjálfstæðisbláu ljósi

-er sparkað í mig

Í framsóknargrænni bitru

-er ég svikinn

Í vinstrigrænnafjólubláum loga

-finn ég kulda og hörku

Í frjálslyndrableiku skini

-fæ ég hroll

Í samfylkingarrauðum bjarma

-finn ég taktinn

Ja hérna hér

Ég er næstum því viss um það, að þó að maðurinn, sem keypti húsið á Seltjarnarnesi fyrir 100 milljónir til þess eins að rífa það niður og byggja nýtt, reyndi að útskýra fyrir mér af hverju, þá gæti hann það ekki.

Stórt hjarta

Það var hressilegt viðtal við Bryndísi Schram á Rás 2 eftir hádegið. Hun fór mikinn um ýmiss málefni. Hún hefur sjálfsagt verið boðuð í viðtal vegna mótmælanna sem hún tók þátt í í Mosfellsbæ. Hún er að vonum sár yfir því að kápan hennar vakti meiri athygli heldur en málstaðurinn sem hún barðist fyrir. Hún varð hvöss við þáttarstjórnandann þegar hún var spurð hvort hún væri umhverfissinni. "Hvað meinarðu," sagði Bryndís, erum við það ekki öll?"

Bryndís talaði um fleira heldur en væntanlega vegalagningu í Álafosskvosinni.  Hún er  ekki sátt við þá umfjöllun sem Jón Baldvin hefur fengið í kjölfar viðtals við Egil í Silfrinu um síðustu helgi. Hún vill meina að æskudýrkunin sé allt of mikil og það eigi ekki að hlusta á það sem gamall maður, eins og Jón Baldvin, er að segja.

Ég gat nú ekki betur séð en að það sé nægur kraftur í Jóni þrátt fyrir einhvern aldur og að hann eigi fullt erindi hvert þangað sem hugur hans ber hann.

Svo varð hún blíð í rómnum þegar hún minntist tímans þegar hún stóð við hlið Jóns í pólitíkinni og talaði um jafnaðarstefnuna. "Veistu hvað er jafnaðarmaður"? spurði hún. "Það er maður með stórt hjarta."

Ég fann að hjartað mitt stækkaði við þessi orð.