Tilfinningasemi

Þegar appelsínugular rendur

birtast á ísgráum himninum

fell ég í stafi

og get ekki

mælt orð af vörum.

Ég ræð ekki við þetta. Á gamals aldri verða til svona setningar í huga mínum og brjótast út.

Um leið og ég skrifaði þetta kom mér gömul minning í hug. Það var þegar hún dótla mín var á leikskólaaldri. Þá teiknaði hún, einn daginn,  mynd af manni sitandi við borð.  Þegar leikskólakennarainn, hún Dóra Odds, spurði hana útí myndina þá svaraði dótla mín að þetta væri Ómar Ragnarsson í sjónvarpinu að lesa fréttir.

"En hvað er þetta á höfðinu á honum", spurði Dóra.

"Hann, Ómar, hann er með svona appelsínugul bönd á höfðinu", svaraði dótla mín.

Þetta var á þeim tíma er Ómar var að reyna að leyna skallanum með því að greiða hárið sem eftir var yfir skallann.