Morgunstund

Sveitarfélagið Ölfus var með starfsdag í gær fyrir alla þá sem vinna hjá sveitarfélaginu. Þetta var í þriðja skiptið sem þetta var gert. Fenginn er fyrirlesari og síðan boðið upp á snittur og drykk. Fyrirlestrarnir hafa gengið út á það að efla starfsanda á vinnustöðum.

Í gær talaði Edda Björgvins. Mér hefur alltaf fundist hún æðisleg gamanleikona. Ég hef líka einu sinni áður hlustað á hana fara með fyrirlestur. Ekki brást hún í gær. Hún talaði um það að dreifa góðum tilfinningum og sagði að það væri bannað að dreifa neikvæðum tilfinningum. Hún vill að við söfnum góðum tilfinningum í tilfinningabankann okkar. Eitt ráð hennar var að hugsa til þess þegar við hlógum síðast það mikið að við gátum ekki hætt að hlæja. Hún vill meina það að þegar við hlæjum myndum við endorfín sem er vímugjafi. Þegar maður hugsar um það þegar maður hló síðast fer maður aftur að hlæja.

Þetta er alveg satt hjá henni. Ég get ekki gert að því að ég skell upp úr í hvert sinn sem mér dettur í hug ákveðinn atburður í lífi mínu fyrir nokkrum vikum.

Ég lá enn í rúminu. Það hlýtur að hafa verið helgi. Simmi minn var farinn fram úr og var eitthvað að bauka við að klæða sig. Þá sé ég allt í einu útundan mér að önnur gardínan dregst frá glugganum. Ég reisti mig upp til að sjá hvernig í ósköpunum þetta gat átt sér stað því ég vissi að hann stóð ekki við gluggann að draga frá. Skýringin reyndist sú að þegar Simmi minn beygði sig eftir sokkunum þá festist gardínan á milli rasskinnanna á honum og þegar hann sneri sér til að taka seinni sokkinn upp þá dróst frá.

Hann dró frá með rassinum.