Við skólaslit

Hvað maður getur verið stoltur af nemendum sínum.

Hvað maður getur fundið fyrir hjartahólfinu sem hver og einn hefur eignað sér.

Hvað krakkarnir geta verið flottir og fínir.

Hvað maður getur þurft að strjúka tár af hvarmi svo enginn sjái.

Hvað mann langar að segja margt en þegir af því tilfinningakökkurinn í hálsinum er svo stór.

Hvað ég óska þessum elskum öllum velfarnaðar í lífinu.

Sjómannadagurinn

Ég var stolt af Simma mínum í morgun þar sem hann var ræðumaðurinn í sjómannadagsmessunni í Þorlákskirkju. Hann hefur stundum gantast með það að það hlyti að vera fínt að vera prestur alla vega langaði hann að geta predikað. Séra Baldri hefur kannski borist þetta til eyrna einhvern tímann því hann hringdi í Simma og sagði honum að vera ræðumaður, hann bað hann ekki. Simma fannst þetta auðvitað heiður og sagði já. Ræðan varð til á Mallorka. Þar voru skráðir nokkrir punktar á blað en aðallega talaði hann blaðlaust. Þemað hjá honum var sjómennska og hans minningar um sjóróðra og það að alast upp með þorpi frá fyrstu tíð en Þorlákshöfn og Simmi minn eru jafngömul.

Að messu lokinni báru, tengdapabbi, Kalli Karls og Pétur Frikk, gamlir aflakóngar báðir tveir, út úr kirkjunni blómsveig  og lögðu að minnismerki um drukknaða.

Það er alltaf gott að koma í Þorlákskirkju. Kirkjan er björt og  falleg. og sér út á haf úr gluggum hennar sunnan megin. Eins og svo oft áður tók sólin að skína á meðan á messunni stóð.

Simmi endaði ræðuna sína á ljóði eftir Kristján frá Djúpalæk.

 

Þorlákshöfn

Þig hyllum við Þorlákur helgi

þótt högum og tækni sé breytt 

þíns nafns hefur verstöð hér notið

þá náð hefur guð henni veitt.

 

Þú himneski faðir og herra

við heitum uns líf okkar þverr

að reynast þess verndara verðir

sem var okkur settur af þér.

 

Við búum við brimgnúnar strendur

vor björg er í hafdjúpið sótt

um heiðríka hásumardaga

og heldimma skammdegisnótt.

 

Við heitum á heilagan Þorlák

í hamingju þrautum og sorg

á aldanna rústum og reynslu

skal reist okkar framtíðarborg.

 

Ó, verndaðu veiðistöð þína

og vak yfir sjómannsins hag

og leið þú hann heilan af hafi

til hafnar með feng sinn hvern dag.

 

 

 

 

 

 

 

Á sólarströnd

Það voru ekki ýkja flókin markmiðin sem við, Simmi minn, settum okkur þegar við ákváðum að eyða einni viku á Mallorka. Markmiðin voru að sleikja sólina, liggja á ströndinni, sulla í sjónum, borða góðan mat og drekka góð vín. Við náðum þessu með léttum leik.

Það hefur aldrei hvarflað að mér að fara í letilíf til útlanda á skólatíma. Ætli ég hafi ekki haldið að skólinn gæti ekki gengið án mín. En nú venti ég mínu kvæði í kross, fann út þennan möguleika að komast í burtu einmitt þessa viku og lét slag standa.  Þegar maður hefur verið svona lengi í þessum bransa, eins og ég, þá breytist hugsunin aðeins. Mér fannst að  það hlyti að vera í lagi einu sinni á 36 ára ferli að fara í eina viku í burtu. Það getur aftur verið verra fyrir börnin að fara í frí á þessum tíma. Þau missa meira en kennarinn. Ég var alveg hissa hvað ég sá mörg börn á ferð með foreldrum sínum. Ein mamman sagði við mig að prófin hefðu verið búin og þá fannst henni í lagi að fara með börnin í frí en þá eru einmitt vordagarnir eftir sem margir foreldrar kalla leik- og föndurdaga. Þeir gera sér ekki grein fyrir allri vinnunni sem kennararnir eru búnir að leggja á sig við að undirbúa "öðruvísi" daga með börnunum sem eru ekki hvað síst mikilvægir í uppeldinu.

Við komum heim eins og brenndir snúðar og vel afslöppuð. Ég gæti alveg hugsað mér að lengja sumarið svona á hverju ári, helst í báða enda.