Frændur vorir

Ég mætti klukkutíma of seint á kóræfingu í kvöld.  Ég fann að ég átti frekar erfitt með að syngja.  Ég var eitthvað svo aum í hálsinum.  Það var því miður ekki vegna þess að ég hafði fagnað of mikið, heldur vegna þess að ég hafði of oft þurft að segja: ah,  æ,  óh,  andskotinn,  strákar ekki klúðra þessu og eitthvað í þeim dúr með neikvæðum, vonbrigðartón í röddinni. Já, við töpuðum. Danir lágu ekki í því.

Kórinn minn var að æfa danskt lag með dönskum texta í kvöld en það er allt önnur ella.